Otpor iz kršćanskih crkvi

Samo je nekolicina ljudi iz dvije kršćanske crkve u Njemačkoj pružala otpor režimu nacionalsocijalizma.
Dok su se mnogi katolici držali na izvjesnoj distanci od novih vlastodržaca u nadi da će očuvati nezavisnost svoje crkve, samo je nekolicina kritikovala antisemitske politike nacionalsocijalista. U okviru protestantske crkve se većina organizovala u nacionalsocijalističke “njemačke kršćane” nakon 1933. i prilagodila novom režimu.
Međutim, nekoliko hrabrih svećenika i vjernika iz obje crkve protivilo se nacionalsocijalističkoj rasnoj ideologiji i pomagali su progonjenim. U Katoličkoj crkvi često su bili aktivni u dobrotvornim organizacijama poput Caritasa. U Protestantskoj crkvi protivnici su se od 1934. okupili u Crkvu ispovijedanja (Bekennende Kirche) koja je odbila liderstvo nacionalsocijalista.
Pojedinačne žene poput Margarete Sommer i Elisabeth Schmitz, čija su djela odavno zaboravljena, također su pružale otpor. Margarete Sommer je odbila studentima predavati o prisilnoj sterilizaciji koju su uveli nacionalsocijalisti 1933. i zbog toga je bila prinuđena dati otkaz 1934. Elisabeth Schmitz je otišla u mirovinu 1939. jer kao nastavnica u Berlinu nije pristala da drži nastavu prema nacionalsocijalističkim principima.
Obje su pisale tekstove u kojima su pozivale svoje crkve da se zauzmu protiv antisemitskih politika. Pošto ih niko nije naročito slušao, same su počele pomagati progonjenim i značajno su pomogle Jevrejima. Davale su im emotivnu, ali i materijalnu podršku. Kada je od oktobra 1941. počela deportacija Jevreja iz Njemačkog Reicha u geta i logore istrebljenja, neki od njih su se počeli skrivati.
Margarete Sommer pružala je emotivnu podršku i pomagala ljudima suočenim s deportacijom. Također je detaljno dokumentovala imena deportovanih i ubijenih u Berlinu u knjigu koju je posebno napravila za tu namjenu. Napisala je nekoliko izvještaja, od kojih je jedan stigao do Rima. Elisabeth Schmitz je skrivala ljude u svom stanu i davala im novac i hranu.
Obje žene nastavile su raditi u svojim crkvama nakon završetka rata.
Nekoliko desetljeća nakon njihove smrti, izraelski Memorijalni centar Yad Vashem dodijelio im je priznanje za pomoć koju su pružale za vrijeme nacionalsocijalizma.  

Dagmar Lieske